prawo promieniowania Plancka
Encyklopedia PWN
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
optyka
dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;
[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],
fizyk duński.
elektronografia
zespół metod wykorzystujących dyfrakcję elektronów, stosowanych do badania struktury ciał, gł. ciał stałych krystalicznych i cząsteczek gazów.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, gráphō ‘piszę’],
teorie fizyczne opisujące procesy, w których biorą udział mikrocząstki (np. atomy, cząstki elementarne), uwzględniające dyskretny (nieciągły) charakter wielkości fizycznych opisujących stany mikrocząstek (kwantowanie);